O mnie
Kontakt
Skamieniały Las
Jadąc drogą międzystanową I40 z Flagstaff w Arizonie do Albuquerque w Nowym Meksyku, rzadko kiedy zdajemy sobie sprawę jakie cudo znajduje się kilkanaście kilometrów od autostrady tuż przy granicy stanów. Pustynny krajobraz roztacza się przed nami aż po horyzont. Droga nie oferuje nadzwyczajnych krajobrazów. Standardowa autostrada jakich wiele lecz mało kto wie, że jej bieg pokrywa się z przebiegiem mitycznej drogi Route 66, wiodącej z Chicago do Los Angeles a dokładniej do plaży w Santa Monica.
Barringer Crater
Droga przez kilkaset kilometrów wiedzie przez tereny pustynne i tak naprawdę wszystko co ciekawe, znajduje się gdzieś z boku. Pierwszym ciekawym przystankiem jest Flagstaff, zwany bramą do Grand Canyonu ( choć dzieli nas stąd do Wielkiego Kanionu całkiem sporty kawałek). To dobre miejsce noclegowe, dla tych, którzy chcą jechać dalej na północ. My jednak zmierzamy na wschód w kierunku Nowego Meksyku. Tuż za miastem znajdziemy bardzo ciekawe miejsce – potężny krater -zwany Barringer Crater. To jeden z najlepiej zachowanych kraterów impaktowych na ziemi. Tutaj właśnie kosmonauci testowali swój sprzęt przez wizytą na Księżycu.
Wróćmy jednak do perełki o której pisałem na początku. Otóż zbliżając się do miasteczka Holbrook, położonego przy I40 i zjeździe na drogę stanową 180 powinniśmy zdjąć nieco nogę z gazu. Jadąc dalej międzystanową, kierującą się nieco na północ w tym rejonie, trafiamy na niepozorny znak informujący nas o zjeździe do Petryfied Forest National Park, czyli Parku Narodowego Skamieniałego Lasu.
Jeżeli macie jakiekolwiek obawy, czy to nie będzie stratą czasu, czy warto i czy aby na pewno. Oświadczam, że miejsce to jest tak niesamowite, że nie wyobrażam sobie jak można było by go w ogóle pominąć. Droga zatacza małą pętlę prowadząc do budynku Visitor Center, tam możemy zasięgnąć więcej informacji na temat warunków panujących w parku, bądź też odwiedzić małe muzeum.
Geologia
Leżąc na południowym krańcu Wyżyny Kolorado, park ten jest jednym z najbardziej niesamowitych miejsc pod względem geologicznym w tym regionie Stanów. W Skamieniałym Lesie odnajdziemy dwie główne warstwy geologiczne późno-triasową Chinle oraz warstwę Mio-Pliocene Bidahochi.
W warstwach tych odnajdziemy informację w postaci skamieniałości o tym jak bardzo zróżnicowanym i kompleksowym środowiskiem były te rejony w pradawnych czasach i jak bardzo różniły się te światy od tego, który istnieje tutaj obecnie.
-
The Blue Mesa Zawiera depozyty szarych i niebieskich, fioletowych oraz zielonych mułowców i niewielkie wtrącenia piaskowców, których najlepszym przykładem jest The Newspaper Rock (zapisana niesamowitymi petroglifami skała) Miejsce to ukazuje nam historię tego miejsca sięgając w przeszłość do ok 220-225 milionów lat. -
The Mesa Redondo. Najstarsze formacje skalne w parku należące do grupy geologicznej Chinle. Ich wiek szacuje się na ok 225-227 milionów lat. Skały te reprezentują osady zalewowe, które sąsiadują z kanałami piaskowca. -
The Blue Mesa -
Część określana jako The Petrified Forest Member zawiera warstwy czerwonawego mułowca przeplatanego warstwami brązowego piaskowca. W warstwie tej odnajdujemy ogromne ilości skamieniałego drewna Część The Black Forest Bed, które jest częścią Parku Petrified Forest położony na północ od Kachina Point, został przebadany izotopowo a jego wiek określono na 213 milionów lat +/- 1.7 miliona. -
The Blue Mesa -
The Blue Mesa
Co sprawia, że miejsce to jest tak wyjątkowe? Otóż wyobraźmy sobie, że właśnie tutaj w późnym triasie rósł tutaj ogromny las. Około 200 milionów lat temu potężne kłody drewna trafiały do pradawnego systemu rzecznego, gdzie spoczywając na dnie przykryte zostały ogromną ilością skał osadowych oraz innych pozostałości niesionych przez rzekę. Działo się to wystarczająco szybko by odciąć drewno od dopływu tlenu a to z kolei spowolniło proces jego rozkładu do setek a nawet tysięcy lat.
Leżąc głęboko na dnie rzeki, drewno absorbowało minerały pochodzące z pyłów wulkanicznych rozpuszczających się w wodzie podczas kolejnych wybuchów obecnych w tym rejonie wulkanów. Czasem w pniach powstawały pęknięcia bądź otwory, w których jak klejnoty powstawały potężne kryształy kwarcu, purpurowych ametystów, żółtych cytrynów, czy też kwarcu dymnego.
Na terenie parku znajdziemy nieliczone okazy skamieniałych roślin, w tym kompletne kłody pni, pniaki, delikatne paprocie, liście z roślin nagonasiennych oraz zarodniki pyłków. Większość ze skamieniałych drzew należała do wymarłego już gatunku Araucarioxylon arizonicum
Galeria
Skamieniały las – Zwiedzanie
Droga wiodąca przez park, ma ok 28 mil długości czyli ok 45 km. Na obu jej końcach znajduje się wejście na teren Skamieniałego Lasu.
Rainbow Forest Museum. O twardości skamieniałego drewna niech świadczy fakt, że do wycięcia tego kawałka, potrzebowano 10 godzin cięcia piłą mechaniczną. Dla porównania, przecięcie podobnego kawałka granitu zajęło by ok 2,5
Rainbow Forest Museum
Tuż przy wjeździe od strony południowej znajdziemy małe, aczkolwiek bardzo ciekawe Rainbow Forest Museum. Znajduje się ono w okolicy jednostki parkowej zwanej Rainbow Forest, w której znajdziemy największe skupisko skamieniałych pni i fragmentów drzew.
Stąd właśnie możemy wybrać się na 800 m szlak zwany Giant Logs Trail oferujący niesamowite widoki na park oraz porozrzucane skamieniałe pnie drzew. Największym skamieniałym pniem jest Olf Faithful o średnicy liczącej ponad 3 m.
Galeria
Innym ciekawym szlakiem będzie ten wiodący do Agate House. Po drodze odkryjemy ogromną koncentrację skamieniałych pni w części zwanej Long Logs (długie pnie) o długościach przekraczających 35 m. Największą część drzew stanowią potężne prehistoryczne odmiany drzew iglastych rosnących tutaj wzdłuż rzeki około 200 milionów lat temu. Agate Hause to odrestaurowana osada Indian Pueblo licząca sobie ponad 800 lat.
Jadąc dalej na północ trafiamy na miejsca zwane Crystal Forest, Jasper Forest oraz Agate Bridge. Stąd możemy dotrzeć na szczyt Blue Mesa gdzie naszym oczom ukazuje się spektakularny widok różnokolorowych form skalnych. Jeżeli dysponujemy większą ilością czasu możemy wybrać ok 45 minutową przejażdżkę przez rejon zwany badlands.
Kolejnym punktem wiodącej na północ drogi jest The Tepees, nagie i pozbawione roślinności wzgórze mieniące się odcieniami czerwieni pochodzącej ze znacznej ilości tlenków żelaza. Nieco dalej na północ znajduje się perełka parkowa – Newspaper Rok. Czyli skalna gazeta, na której znaleźć możemy setki niesamowitych petroglifów.
Jednym z najstarszym miejsc w parku jest Puerco Pueblo. Znajdziemy tutaj pozostałości po rozległej osadzie Indian, opuszczonej ok roku 1380. Tutaj też znajdują się wspaniałe petroglify przedstawiające zwierzęta i wzory geometryczne. Rankiem (8:30 – 9:30) w dzień przesilenia letniego możemy obserwować tutaj niesamowitą grę świateł oświetlających środek spiralnego petroglifu, który prawdopodobnie był częścią słonecznego kalendarza.
W północnej części parku leżącej w części oddzielonej autostradą I40 znajdziemy jednostkę zwaną Painted Desert. Tutaj również odnajdziemy skamieniałe pnie oraz krajobraz przypominający inną planetę. Kolorowe wzgórza rozciągającego się po horyzont pustkowia na długo pozostanie w pamięci. Droga kończy się północnym wejściem do parku.
Mapa parku
By National Park Service; converted from PDF to PNG format by User:Finetooth using GNU Image Manipulation Program (GIMP) software – official park map, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11907421
Dodatkowe informacje
Uwagi
Wynoszenie nawet najmniejszych kawałków skamieniałego drewna z terenu parku, może narazić nas na bardzo duże koszty włącznie z karą więzienia. Samochody wyjeżdżające z terenu parku sprawdzane są regularnie więc nie ryzykujmy popełnienia przestępstwa w Stanach Zjednoczonych.
