Starożytny Tyryns

Tyryns był miastem położoną na wzgórzu zamieszkiwaną od co najmniej siedmiu tysięcy lat (początki epoki brązu).

W miejscu tym odnaleziono ślady osady neolitycznej z połowy trzeciego tysiąclecia p.n.e. Z tego okresu przetrwały resztki pałacu mykeńskiego, imponująca okrągła konstrukcja o średnicy 28 metrów, która wydaje się być ufortyfikowanym miejscem schronienia dla mieszkańców miasta w czasie wojny i / lub rezydencją króla. Jego podstawa była potężna i zbudowana była z dwóch koncentrycznych kamiennych ścian, pomiędzy którymi znajdowały się ściany poprzeczne. Dach budowli wykonany był z glinianych dachówek.

Pierwsi greccy mieszkańcy, twórcy cywilizacji środkowo-helladzkiej i cywilizacji mykeńskiej, osiedlili się w Tyrynsie w okolicy 2000-1600 r. p.n.e.Jego szczytowy rozwój przypada na lata pomiędzy 1400 a 1200 rokiem p.n.e., kiedy był jednym z najważniejszych ośrodków świata mykeńskiego, zwłaszcza w Argolidzie.

Akropol został został nieco później. Jego wznoszenie obejmowało trzy fazy, pierwsza na końcu okresu późnego helladyckiego II (1500-1400 r. p.n.e.), druga w późno-helladyckiej III (1400-1300 r. p.n.e.), a trzecia na końcu późno helladyckiej III B (1300-1200 r. p.n.e.). Zachowane ruiny cytadeli mykeńskiej datowane są na koniec trzeciego okresu. Właściwe miasto otaczało akropol na równinie poniżej.

Najważniejszym miejscem miasta był pałac, jego cyklopowe tunele, oraz jego potężne mury, których grubość w niektórych miejscach przekracza 4 metry.

Potężny pałacowy megaron składał się z wielkiej sali głównej, sali tronowej oraz centralnej części otoczonej drewnianymi kolumnami w stylu minojski, które służyły do wspierania dachu budowli. Dwie z trzech ścian megaronu zostały połączone z świątynią Hery. W roku 1300 p.n.e. cytadela i niższe miasto liczyło około 10 000 mieszkańców i zajmowało 20-25 hektarów. Pomimo zniszczenia pałacu w 1200 r p.n.e. populacja miasta nadal wzrastała, a do 1150 r. kiedy to liczyła ponad 15 000 mieszkańców.

Miasto podupadło pod koniec okresu mykeńskiego. W II wiek n.e., kiedy miejsce to odwiedzał grecki podróżnik Pauzaniasz, było już one ruiną.

Fragment murów cyklopich, tutaj łatwo można zobaczyć jaka była ich grubość.

Tyryns jest powiązany z mitami dotyczącymi Heraklesa, ponieważ właśnie tutaj miał przebywać ów bohater podczas wykonywania swoich prac. Niektóre źródła podają Tyryns za miejsce jego urodzenia. Legendy wiążą go również z Proteuszem, bliźniakiem Akrizjosa, króla Argos. Według legendy Proteusz został zmuszony przez swojego brata do ucieczki do Licji, jednak z pomocą jej mieszkańców wrócił do Argolidy. Tam zajął właśnie Tyryns i z pomocą cyklopów ufortyfikował miasto. Greckie legendy łączom trzy centra Argolidy z trzema mitycznymi herosami. Akrizjosem – założycielem doryckiej kolonii w Argos, Proteuszem założycielem Tyrynsu, oraz jego wnukiem Perseuszem założycielem Myken.

Obiekt ten został wykopany przez Heinricha Schliemanna w latach 1884-1885 i jest przedmiotem ciągłych prac wykopaliskowych prowadzonych przez Niemiecki Instytut Archeologiczny w Atenach i Uniwersytet w Heidelbergu.

O Tyrynsie wspominał już Homer opisując jego potężne i masywne mury. Antyczna tradycja wspomina, że zostały one zbudowane przez cyklopów, ponieważ tylko giganci o supernad naturalnych mocach byliby w stanie podnosić tak potężne kamienie. Wspomniany wcześniej Pauzaniasz pisał, że dwa muły zaprzęgnięte razem do pracy, nie były w stanie przesunąć nawet najmniejszych kamieni użytych do budowy murów.